Asset Publisher
hodowla lasu
Fot. Szymon Różański
Fot. Artur Warchoł
Fot. Artur Warchoł
Hodowla lasu jako dziedzina wiedzy stosowanej dąży do zachowania ciągłości produkcji drewna przy jednoczesnym zachowaniu i wzbogacaniu istniejących i kształtowaniu nowych zasobów leśnych. Głównym celem gospodarki leśnej, zgodnym z ustawą z dnia 28 września o lasach jest zapewnienie trwałości lasu i ciągłości jego wielofunkcyjnej roli.
Ze względu na zbyt duży udział sosny na siedliskach lasowych, zadaniem płońskich leśników jest przebudowa gatunkowa drzewostanów, tak aby były optymalnie dostosowane do warunków środowiskowych oraz jak najlepiej spełniały swoje funkcje produkcyjne, ochronne i społeczne.
Średnioroczny rozmiar wybranych prac z zakresu hodowli lasu przedstawia się następująco:
sadzenie upraw leśnych po wycięciu dojrzałych drzewostanów - 90 ha rocznie
Zasadniczym sposobem odnawiania lasu w nadleśnictwie jest sadzenie. W drzewostanach liściastych o właściwym składzie gatunkowym, stosowane jest odnowienie przy wykorzystaniu naturalnego obsiewu ze starszych drzew. Powstałe uprawy wymagają systematycznej i starannej pielęgnacji, zwłaszcza w pierwszych latach po posadzeniu.
pielęgnowanie najmłodszych pokoleń drzewostanów - upraw i młodników: 189 ha rocznie.
Zabiegi pielęgnacyjne polegają w głównej mierze na wycinaniu roślin konkurencyjnych dla młodej generacji lasu, a w starszych fazach rozwojowych eliminację drzew, które zdaniem leśników posiadają niepożądane cechy i stanowią konkurencję dla dorodniejszych drzew.
Celem wykonywania tych zabiegów jest m.in.osiągniecie prawidłowego składu gatunkowego, lepszej zdrowotności, lepszej jakości technicznej przyszłego surowca drzewnego.
Nowoczesna hodowla lasu musi uwzględniać wszystkie funkcje produkcyjne i pozaprodukcyjne lasu w tym również związane z ochroną rzadkich gatunków i siedlisk przyrodniczych.
Nadleśnictwo posiada szkółkę drzew i krzewów leśnych. Jest to miejsce, w którym z nasion wysianych do
Roczna produkcja sadzonek wynosi ok. 2,0 mln. sztuk
Szkółka nie produkuje drzew i krzewów ozdobnych. Budowa deszczowni znacznie podniosła wydajność produkcyjną oraz usprawniła proces hodowli najmłodszego pokolenia lasu.
Asset Publisher
11 luty - dzień dokarmiania zwierzyny leśnej
11 luty - dzień dokarmiania zwierzyny leśnej
Szacuje się, że w naszym kraju w okresie zimowym łącznie przez 20 do 30 dni trwają tzw. dni głodowe. Jest to okres, kiedy zwierzyna w ogóle nie ma dostępu do pokarmu lub gdy jest go zbyt mało, aby pokryć dzienne zapotrzebowanie. Ponadto wraz ze zmianami klimatu, ciepłe i bezśnieżne zimy pojawiają się coraz częściej i czas dokarmiania zwierzyny skraca się do minimum.
Leśnicy wspólnie z myśliwymi pomagają zwierzętom leśnym przetrwać zimę. Ze wsparciem wkraczają tylko w warunkach ekstremalnych, gdy mroźna i śnieżna zima ogranicza dostęp do pożywienia oraz wody. Dokarmianie jak sama nazwa wskazuje jest częściową pomocą zwierzętom w trudnych warunkach środowiskowych. Zwierzęta nie mogą bowiem „zapomnieć”, jak szuka się samodzielnie pokarmu w lesie.
Wykładanie karmy ma zatrzymać jak najwięcej zwierzyny w lesie. Poszukujące jedzenia zwierzęta znacznie rzadziej podchodzą w okolice dróg, a tym samym zmniejsza się ryzyko kolizji z pojazdami. Zwierzęta rzadziej też wychodzą na pola uprawne, wyrządzając mniej szkód rolnikom.
Dokarmianie zwierząt leśnych to nie taka prosta sprawa i najlepiej robić to to pod okiem ekspertów. Wykładanie złej karmy- np. spleśniałego chleba może przynieść więcej szkody niż pożytku. Leśnicy i myśliwi wykładają do paśników tzw. liściarkę (pędy drzew i krzewów liściastych posypane solą), siano z roślin motylkowych i traw oraz sypią obok zboże, ziemniaki czy jabłka. Zwykle obok paśnika stoją lizawki słupowe z bryłą soli jako źródła minerałów. Składniki mineralne odgrywają dużą rolę w odżywianiu zwierzyny i zapobieganiu chorobom.
Zachęcamy, aby w ten dzień lepiej zadbać o karmnik dla ptaków, zamiast ruszać samodzielnie do paśnika w lesie. Ptasi goście najczęściej odwiedzający karmniki m.in. wróble, kosy i sikory, powinni w nich znaleźć drobną kaszę, słoneczniki, pestki dyni, jabłka, niesoloną słoninę oraz kule tłuszczowe. Większe ptaki, np. kawki i gawrony, chętnie jedzą grube kasze i ziarna. Karma musi być świeża i czysta. Warto też pamiętać o zabezpieczeniu karmników przed dostępem drapieżników np. kotów domowych. Dobrze sprawdza się obicie słupka blachom, by drapieżnik nie mógł się po niej wspinać.
Ptakom nie należy podawać pieczywa, gdyż zawiera sól i substancje ulepszające oraz konserwanty. Ptaki mają ograniczone możliwości wydalania soli. Podawany im chleb powoduje często poważną chorobę - kwasicę. Karma dla ptaków powinna przypominać ich naturalny pokarm.
