Asset Publisher
hodowla lasu
Fot. Szymon Różański
Fot. Artur Warchoł
Fot. Artur Warchoł
Hodowla lasu jako dziedzina wiedzy stosowanej dąży do zachowania ciągłości produkcji drewna przy jednoczesnym zachowaniu i wzbogacaniu istniejących i kształtowaniu nowych zasobów leśnych. Głównym celem gospodarki leśnej, zgodnym z ustawą z dnia 28 września o lasach jest zapewnienie trwałości lasu i ciągłości jego wielofunkcyjnej roli.
Ze względu na zbyt duży udział sosny na siedliskach lasowych, zadaniem płońskich leśników jest przebudowa gatunkowa drzewostanów, tak aby były optymalnie dostosowane do warunków środowiskowych oraz jak najlepiej spełniały swoje funkcje produkcyjne, ochronne i społeczne.
Średnioroczny rozmiar wybranych prac z zakresu hodowli lasu przedstawia się następująco:
sadzenie upraw leśnych po wycięciu dojrzałych drzewostanów - 90 ha rocznie
Zasadniczym sposobem odnawiania lasu w nadleśnictwie jest sadzenie. W drzewostanach liściastych o właściwym składzie gatunkowym, stosowane jest odnowienie przy wykorzystaniu naturalnego obsiewu ze starszych drzew. Powstałe uprawy wymagają systematycznej i starannej pielęgnacji, zwłaszcza w pierwszych latach po posadzeniu.
pielęgnowanie najmłodszych pokoleń drzewostanów - upraw i młodników: 189 ha rocznie.
Zabiegi pielęgnacyjne polegają w głównej mierze na wycinaniu roślin konkurencyjnych dla młodej generacji lasu, a w starszych fazach rozwojowych eliminację drzew, które zdaniem leśników posiadają niepożądane cechy i stanowią konkurencję dla dorodniejszych drzew.
Celem wykonywania tych zabiegów jest m.in.osiągniecie prawidłowego składu gatunkowego, lepszej zdrowotności, lepszej jakości technicznej przyszłego surowca drzewnego.
Nowoczesna hodowla lasu musi uwzględniać wszystkie funkcje produkcyjne i pozaprodukcyjne lasu w tym również związane z ochroną rzadkich gatunków i siedlisk przyrodniczych.
Nadleśnictwo posiada szkółkę drzew i krzewów leśnych. Jest to miejsce, w którym z nasion wysianych do
Roczna produkcja sadzonek wynosi ok. 2,0 mln. sztuk
Szkółka nie produkuje drzew i krzewów ozdobnych. Budowa deszczowni znacznie podniosła wydajność produkcyjną oraz usprawniła proces hodowli najmłodszego pokolenia lasu.
Asset Publisher
Asset Publisher
lasy nadleśnictwa
lasy nadleśnictwa
Fot. Szymon Różański
Fot. Szymon Różański
Fot. Artur Warchoł
Lasy Nadleśnictwa Płońsk nie posiadają wyróżniających cech w typowym mazowieckim krajobrazie. Znaczne rozproszenie kompleksów leśnych oraz duża liczba fragmentów o małej powierzchni, nie stwarzają puszczańskiego klimatu knieji. Ich podstawową rolą w krajobrazie i środowisku naturalnym jest więc łączenie, obfitujących w lasy, obszarów północy i południa Polski. Funkcja tego typu korytarzy ekologicznych jest nie do przecenienia. Pomimo, iż nie są typowymi matecznikami przyrody, to umożliwiają kontakt rozdzielonych przez wpływy człowieka, populacji zwierząt i roślin.
Gdybyśmy skupili całe lasy Nadleśnictwa Płońsk w jednym miejscu, to zajęłyby jedną piątą powierzchni Warszawy. Jest to areał wynoszący ponad 11 tys. ha. Drzewostany rozrzucone są na znacznej przestrzeni - 1350 km2, odpowiadającej wielkością półtorej powierzchni przeciętnego powiatu w Polsce.
Na terenie Nadleśnictwa Płońsk dominują siedliska lasowe – lasów i lasów mieszanych. Ich łączny udział wynosi blisko 63%. Siedliska borowe zajmują 37 % powierzchni leśnej.
Na siedliskach borów, borów mieszanych i lasów mieszanych gatunkiem panującym w drzewostanach jest sosna.
O ile dla borów i borów mieszanych jest to sytuacja właściwa, o tyle dla siedlisk lasu mieszanego i lasu świeżego udział sosny powinien być niższy. Wysoki udział sosny w siedliskach lasowych jest wynikiem intensywnych zalesień i odnowień zdewastowanych w czasie II wojny światowej lasów. Obecnie płońscy leśnicy stopniowo zmieniają skład gatunkowy tych drzewostanów poprzez wymianę starego pokolenia lasu na młodsze, składające się z gatunków liściastych, lepiej dostosowanych do rodzaju siedliska.
Zastosowanie specjalnych sposobów użytkowania rębnego drzewostanów, mające na celu jednoczesne wykorzystanie zasobów drzewnych oraz ich odnawianie, spowodowało iż 40% powierzchni stanowią lasy w wieku od 51 do 80 lat. Najstarsze klasy wieku pomiędzy 91 a 140 lat zajmują ponad 1500 ha powierzchni leśnej.
Pod względem zróżnicowania przestrzennego typów roślinności na terenie nadleśnictwa można wyróżnić trzy obszary.
Równinny, ubogi siedliskowo obszar położony w północnej części nadleśnictwa, obejmujący górny odcinek Wkry i jej dopływów (Równina Raciąska). Obszar ten zdominowany został przez drzewostany sosnowe, rosnące na siedliskach borowych i położone w zagłębieniach olsy.
Zachodnia, stosunkowo najsłabiej zalesiona Wysoczyzna Płońska o nieznacznym sfalowaniu i staroglacjalnej rzeźbie terenu, urozmaicona wzniesieniami morenowymi i kemowymi. Lasy tu występujące rosną zazwyczaj na żyznych siedliskach, wykształconych na glebach gliniastych.
Wschodnia część, również nieznacznie sfalowana -Wysoczyzna Ciechanowska o stosunkowo największym udziale siedlisk lasowych.
Osobliwości przyrodnicze.
Do najciekawszych obiektów powierzchniowych należą dwa rezerwaty przyrody. Pierwszy z nich- rezerwat Dziektarzewo powołano jeszcze w latach 60-tych ubiegłego wieku. Rezerwat położony jest na skarpie rzeki Wkry, niedaleko miejscowości o tej samej nazwie. Walorem tego obiektu jest właśnie sama nadrzeczna skarpa porośnięta lasem łęgowym.
Nieco większym obiektem przyrodniczym jest rezerwat Noskowo, chroniący stare jesionowo-olszowe łęgi u źródeł nienazwanej strugi, wpadającej do Naruszewki. W rezerwacie Noskowo odnotowano obecność rzadkiego chrząszcza - Pachnicy Dębowej, której biotopem są wiekowe, próchniejące drzewa liściaste.
Płońskie lasy skrywają niewiele rzadkich i chronionych gatunków flory i fauny. Ogólnie odnotowano 39 gatunków roślin i grzybów, oraz 78 gatunków zwierząt podlegających ochronie. Spośród nich wyróżniają się takie gatunki jak:
kruszczyk szerokolistny, wawrzynek wilczełyko, szmaciak gałęzisty, brodaczka kępkowa, traszka grzebieniasta, kumak nizinny, bóbr europejski, bocian czarny.
